ขรัวยาย หมายถึง น. สามัญชนที่เป็นยายของพระองค์เจ้า.
[ขฺริบ] ก. ตัดเล็มด้วยตะไกรเป็นต้น.
[ขฺรี] ดู สักขี ๒.
[ขฺรึม] ว. มีอาการนิ่งอย่างตรึกตรอง.
[ขฺรุขฺระ] ว. เป็นปุ่มเป็นแง่, ไม่เรียบราบ.
[ขฺล้ง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. เผลอไผล, หลง ๆ ลืม ๆ, เช่น แก่มากจนขล้ง. ว. ฟุ้งไป, กระจายไป, เช่นกลิ่นขล้งไปทั้งห้อง.
[ขฺลบ] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. สลบ.
[ขฺลม] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ขนม.